Αγαπημένο μου ημερολόγιο….
Τώρα που κάθομαι θυμάμαι τότε που έκανα μπάνιο και σκεφτόμουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το μπάνιο μου! Νομίζω πώς στο μπάνιο, μου είναι πολύ δύσκολο να εφαρμόσω το «εδώ και τώρα», νομίζω ότι όλοι έχουμε την ανάγκη κάποτε, έστω για λίγο να χανόμαστε στις σκέψεις. Τότε λοιπόν, άρχισα να επεξεργάζομαι το πώς με εξελίσσει ο ρόλος μου ως ψυχολόγος και το πώς με αλλάζει χρόνο με τον χρόνο.
Κάτι πολύ σημαντικό που έχω εντοπίσει, είναι πως μαθαίνω να λειτουργώ πολύ πολύ απλά και πλέον μου φαίνεται πολύ περίπλοκος ο τρόπος σκέψης των περισσοτέρων. Δηλαδή, το να σκέφτομαι εάν ο Α που είναι φίλος μου θα παρεξηγήσει αν δεν κάνω το κάτι που εγώ νομίζω πως ο Α περιμένει από εμένα, αλλά την ίδια ώρα εγώ δε θέλω και δε ταιριάζει ούτε στο ρόλο που έχω να κάνω αυτό το κάτι που νομίζω πως περιμένει ο Α από εμένα. Στην τελική, το απλό συμπέρασμα είναι: Γιατί δεν κάνω αυτό που θεωρώ ότι ταιριάζει σε εμένα και να δείξω του Α ποιος θέλω εγώ να είναι ο ρόλος μου. Δεν είναι δικό μου πρόβλημα το τι μπορεί να προσδοκεί ο Α από εμένα. Είναι ένα δικό του πρόβλημα που αν εγώ κάνω αυτό που πραγματικά θέλω, τότε σιγά σιγά θα μάθει ποιος είμαι. Σε αντίθετη περίπτωση, ο Α πάντα θα έχει προσδοκίες από μία ψεύτικη εμένα κι εγώ πάντα θα είμαι αγχωμένη να ικανοποιήσω τις προσδοκίες του Α απλά και μόνο για να μην απογοητεύσω την εικόνα που έχει ο Α για εμένα και όχι την πραγματικότητα του ποια είμαι!
Αυτό που ξέρω είναι ότι τα πάντα θα ήταν πιο απλά αν δεν κάναμε σενάρια μόνοι μας σε ένα κόσμο φτιαγμένο για εμάς και τις σκέψεις μας. Είναι ωραίο να χανόμαστε στις σκέψεις, όμως να γνωρίζουμε ότι είναι σκέψεις και όχι πραγματικότητα. Η ενέργεια που επενδύει κάποιος για να υπεραναλύσει όλο αυτό το σενάριο, τον οδηγεί στο τέλος σε μια εξάντληση και ενισχύει εκ των υστέρων την ανάγκη της απομόνωσης, να ηρεμήσει χωρίς άλλα ερεθίσματα ή άλλους που έμμεσα την κάνουν να νιώθει πως είναι απαραίτητο να ικανοποιήσει τις προσδοκίες άλλων. Η ενέργεια αυτό χάνεται από το να κάνει το άτομο άλλα πράγματα που του δίνουν απόλαυση και ικανοποίηση.
Ηθικό Δίδαγμα: Να μάθω να ρισκάρω στο να ρωτώ αυτό που σκέφτομαι ή αυτό που με ανησυχεί και έπειτα να έχω τη δύναμη να διαχειρίζομαι την απάντηση, χωρίς να φοβάμαι ή να αποφεύγω την απόρριψη.