Ακούω πολλές φορές: «Σε τι κοινωνία ζούμε!»
Ναι ισχύει! Μια απάνθρωπη κοινωνία. Όμως αυτή την φράση την έλεγε κι ο παππούς μου για τη δική του εποχή! Άρα δεν είναι καταστροφική η κοινωνία μας. Ζούμε σε μια συνηθισμένη κοινωνία που έχουμε να αντιμετωπίσουμε καθημερινά πολλές προκλήσεις και να επιλέξουμε μέσα από αυτές το ποιοι θέλουμε να είμαστε! Μάλλον θα έλεγα πως οι προκλήσεις αυτές μας διευκολύνουν να ξεκαθαρίσουμε το ποιοι είμαστε.
ΓΕΣΥ. Ξεκίνησε με την πρόθεση να παρέχονται δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες ή έστω σε χαμηλότερο κόστος. Μετά από λίγα χρόνια λειτουργίας του ΓΕΣΥ, τι παρατηρούμε:
1) Οι ιδιώτες ειδικοί είχαν χρέωση 50 ευρώ προ ΓΕΣΥ, ενώ τώρα 70-120 ευρώ.
2) Οι ηλικιωμένοι κάποτε δεν πλήρωναν καθόλου για τα φάρμακά τους από το νοσοκομείο, ενώ τώρα πληρώνουν τη συμπληρωμή του κάθε φαρμάκου.
3) Κάποτε οι κοινωνικές μας ασφαλίσεις κοστολογούνταν σχεδόν στο μισό ποσό από ότι τώρα, εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης του ΓΕΣΥ.
4) Πλέον η έυρεση οποιουδήποτε ειδικού έγινε αρκετά δύσκολη, πολύπλοκη και γραφειοκρατική (ραντεβού μετά από 5 μήνες)
Για ποιο λόγο επιλέγω να είμαι στο ΓΕΣΥ: Οι μισθοί πλέον μειώνονται, χωρίς την επιλογή κάποιου, εξαιτίας του ΓΕΣΥ που πλέον όλοι πληρώνουν μαζί με τις κοινωνικές ασφαλίσεις. Άρα, θεωρώ πως με κάποιο τρόπο χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε αυτό το σύστημα που ήδη πληρώνεται από εμάς. Θεωρώ ότι όσο είμαι στο ΓΕΣΥ, συνεχίζω να δίνω το δικαίωμα σε ανθρώπους να χρησιμοποιύν υπηρεσίες που ήδη πληρώνουν (όποιες υπηρεσίες χρειάζεται ο κάθε ένας). Επιπλέον, έχει μεγάλο κόστος για κάποιους το να επουλώσουν ψυχικά τραύματα που εμποδίζουν τη λειτουργικότητά τους, ενώ σε πολλούς το ΓΕΣΥ προσφέρει την ευκαιρία για μεγάλο ψυχικό κέρδος (θεραπείες).
Ποιο είναι το μεγαλύτερο κόστος: Το ΓΕΣΥ πληρώνει τους ειδικούς που εργάζονται για αυτό. Αποφασίζει ανά πάσα στιγμή να μειώσει το μισθό ειδικών (όχι να αυξήσει). Όλα εξαρτώνται από τις γνωστές μονάδες. Δηλαδή, ο κάθε ασθενής ή θεραπευόμενος είναι ένας αριθμός μονάδων που αν τον πολλαπλασιάσεις με κάποια χρήματα, βγαίνει ο μισθός του ειδικού. Αυτό σημαίνει πως οι ειδικοί στο ΓΕΣΥ, καταλήγουν πολλές φορές να βλέπουν τη δουλειά τους σαν τη τηλεόραση μετοχών (πόσο κατεβαίνει ή ανεβαίνει η τιμή μονάδων). Και κατ’ επέκταση υπάρχει ένας τεράστιος εκνευρισμός και ένα συναίσθημα απελπισίας που οι ειδικοί δουλεύουν και δεν έχουν κανένα λόγο στο μισθό τους και κανείς δεν τους ακούει. Αν όμως συνεχίσουν αυτά τα συνασιθήματά, τότε μειώνεται σε σημαντικό βαθμό η ποιότητα της εργασίας του ειδικού.
Τι επιλέγω εγώ: Δεν γνωρίζω κάθε πόσο αλλάζει και αν αλλάζει η τιμή των μονάδων. Έχω αποφασίσει ότι εγώ θα έχω ένα μισθό τέλος του μήνα, κι αυτό θα το μαθαίνω τέλος του μήνα. Η περισσότερη επένδυση ενέργειάς μου στο να ψάχνω κάτι τέτοιο καθημερινά, είναι ενέργεια που θα μπορούσα να επένδυα σε άλλες καταστάσεις επαγγελματικές ή προσωπικές, ή πρόσωπα που επιλέγω εγώ και θέλω εγώ. Ο λόγος που παίρνω αυτή την επιλογή είναι εξαιτίας του ότι σπούδασα ένα επάγγελμα που αγαπώ και θέλω να το ασκώ για να μπορώ βιοτικά να ζω, δε θέλω όμως να είμαι η αιτία στο να φθείρω το επάγγελμα που επέλεξα και κατ΄επέκτασην να πάψω να το αγαπώ.
--> Ηθικό Δίλημμα: Για ποιο λόγο κανείς δεν αντέδρασε στην εμφάνιση του ΓΕΣΥ, κι ο κόσμος αντιδρά στα εμβόλια ή στις νέες ταυτότητες; Ένας από τους λόγους αντίδρασης, είναι η πίστη στην καταστροφικότητα που επιφέρουν οι επιλογές, αλλά και ένα σημαντικός λόγος είναι η προσπάθεια άλλων να ελέγξουν τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Και ακόμη διαιρωτόμαι, για ποιο λόγο κάποιες αλλαγές να τις δέχονται οι άνθρωποι τόσο αυτόματα και να επαναστατούν για κάποιες άλλες; Το δίλημμά μου δεν έχει να κάνει με το τι συμφωνώ ή με το τι διαφωνώ εγώ… απλά σαν ένα κοινωνικό δίλημμα και ευκαιρία για σκέψη κοινωνικών φαινομένων….