Αγαπητέ γονιέ,
Φαντάζομαι πώς νιώθεις πολλές φορές: «Μεγάλωσα το παιδί μου, θυσιάστηκα για να μη του λείψει τίποτα, και τώρα που μεγάλωσε αντί να έχουμε μια σχέση όμορφη γονέα-παιδιού, για όλα μου ρίχνει ευθύνες και κατηγορίες, για όλα φταίω και πόσα τραύματα του δημιούργησα….»
Σήμερα έχω την ανάγκη να υπερασπίσω εν ολίγοις το παιδί σου, χωρίς να σημαίνει πως το παιδί σου δεν έχει την ευθύνη να βελτιώσει πλευρές της σχέσεις σας.
Αρχικά, έχω την αίσθηση ότι ως γονιός, προσπάθησες να βάζεις όρια στο παιδί σου ώστε να μάθει να λειτουργεί σε ένα κόσμο με κανόνες, χωρίς να κάνει ότι θέλει και όποτε το θέλει. Καλά έκανες. Όμως, σε ποιο βαθμό το έκανες;; Ξέρεις; Οι περισσότεροι γονείς κάνουν ένα λάθος. Προσπαθούν να θέσουν κάποιους κανόνες και γενικά γίνονται τα πάντα κανόνες, ακόμη και άτυποι: Το τι ώρα θα κοιμάσαι, μην το τρως αυτό δεν είναι σωστό, πόσα ηλεκτρονικά χρησιμοποιείς και πόση ώρα, πότε θα καθαρίζεις το δωμάτιο σου, πότε θα διαβάζεις, μη βγαίνεις έξω. Ναι, ξέρω, είναι λογικό αφού εσύ είσαι ο υοεύθυνος για το παιδί σου. Όμως πρόσεχε γιατί είναι λίγο κουραστικό στα πάντα να υπάρχει ένας κανόνας, που ουσιαστικά φαίνεται σαν μια κριτική.
Χρειάζεται να διαλέξεις κάποιους κανόνες που θεωρείς εσύ ως γονιός βασικούς. Μετά να δώσεις έμφαση σε αυτούς, χωρίς να νιώθεις ένοχος πως κάποιες άλλες φορές το παιδί κάνει αυτό που θέλει, δεν είναι κακό! Και αναφέρομαι σε όλες τις ηλικίες από 2 ετών και άνω. Για παράδειγμα, για εσένα μπορεί να είναι πολύ σημαντικό το παιδί σου να βγάζει τα παπούτσια όταν μπαίνει στο σπίτι, να πλένεται μόλις μπει στο σπίτι, να κάνει μπάνιο καθημερινά, να κοιμάται συγκεκριμένη ώρα και να μην αγοράζει συνεχώς παιχνίδια. Αν ναι, κράτα αυτούς τους κανόνες περιορισμένους και αυστηρούς. Αν το παιδί σου ναζιάρικα λέει «μπορώ να μπω μέσα με τα παπούτσια και να καθαρίσω μετά;», δώσε του να καταλάβει πως αυτό δε μπορείς να το δεκτείς και ουτε είναι θέμα συζήτησης. Αν όμως μετά δεις το παιδί σου να τρώει με τα χέρια, δεν πειράζει. Μην αγχωθείς πως δε θα ταιριάζει στην κοινωνία. Θα είναι όλα οκ, αν σε έχει δίπλα του και να αποδέχεσαι το παιδί σου (όχι απαραίτητα τις συμπεριφορές του). Ο γονιός δε γίνεται γονιός με το να γίνεται πάντα αυτό που επιλέγει ο ίδιος. Βοήθα το παιδί σου να πειραματιστεί εν της παρουσίας σου ώστε να μην το κάνει μόνος του αργότερα.
Να ξέρεις πως το παιδί σου δοκιμάζει την υπομονή σου, την ανοχή σου και την αγάπη σου σε αυτό. Αν λές σε όλα όσα σου ζητάει όχι, τότε του δίνεις άθελά σου ένα μήνυμα πως «θα γίνεται μόνο αυτό που λέω εγώ εδώ μέσα», και έτσι το παιδί σου απομακρύνεται καθώς νιώθει πως ζει σε δικτατορικό και πιεστικό πλαίσιο. Για αυτό το λόγω πιο πάνω ανέφερα πως χρειάζεται να διαλέξεις 4-5 βασικούς κανόνες και να μείνεις σε αυτούς. Για παράδειγμα, αν το παιδί σου ξυπνάει με τις πυτζάμες και παραμένει όλη ημέρα με τις πυτζάμες, ίσως δε χρειάζεται καν να το σχολιάσεις. Ίσως είναι μια ένδειξη ότι θέλει περισσότερο χρόνο για να ξυπνήσει ή πως εκμεταλλεύεται ημέρες που δεν έχει μαθήματα και σχολείο στο να ξεκουράζεται περισσότερο.
Επαναλαμβάνω, δεν λέω πως είναι απόλυτα φυσιολογικό, απλά λέω πως είναι πιο εύκολο να επιτύχεις εσύ σαν γονιός 5 κανόνες όταν στα υπόλοιπα μπορείς να είσαι πιο ευέλικτος και χαλαρός, αλλά και να δώσεις το μήνυμα του παιδιού μεγαλώνοντας ότι εγκρίνει στο γεγονός ότι είστε διαφετικοί και σας αρέσουν διαφορετικά πράγματα. Οι περισσότεροι έφηβοι έχουν το παράπονο πως δεν τους ακούνε οι γονείς δεν τους σέβονται και θέλουν πάντοτε να γίνεται το δικό τους. Εδώ ξεκινούν οι πολλές παρεξηγήσεις καθώς ο γονιός νιώθει πως δε συμβαίνει τίποτε από αυτά. Ίσως η ανάγκη του παιδιού σου είναι να έχει την έγκρισή σου ακόμη και για πράγματα που δε θεωρείς εσύ απόλυτα σωστά, φτάνει να μην καταπατούν τα δικά σου όρια!
Γονιέ: Κάνε λίγα πράγματα, ζήτα περιορισμένα αιτήματα, άκου περισσότερο και δείξε την έγκρισή σου ή την αποδοχή σου σε πολλά πράγματα άλλα που μπορείς (όπως στο στυλ ντυσίματος, ή η επιλογή δωματίου...). Και ξέρεις τί άλλο, απλά αποδέξου. Αποδέξου το παιδί σου και μην ανησυχείς για όλα όσα πρέπει να του μάθεις. Η αποδοχή είναι η μεγαλύτερη σπουδή που μπορείς να δώσεις στο παιδί σου, και έτσι θα έχει τη δύναμη να αλλάξει πολλά....